Deze tekst is geplaatst op eerste Paasdag. Pasen, een feest wat vaak heel traditioneel door kerken gevierd wordt. Ik vind het echt mooi om te zien hoe anderen het intens beleven, maar heel eerlijk gezegd, zelf heb ik er niet zoveel mee… De rouw over het sterven van Jezus en de blijdschap over de opstanding. Het raakt me niet echt.
Althans niet op de manier zoals het nu gaat.

Vasten voorafgaand aan Pasen, de stille week, waarbij je stil mag staan bij het overlijden en dan de opstanding. Nee, Pasen, één keer per jaar, ik hoop dat ik je niet choqueer, maar dat is het niet voor mij.

Ik pleit echter niet om het dan maar over te slaan. Nee, nee, in tegendeel. Het kan me juist niet vaak genoeg Goede Vrijdag en Pasen zijn. Graag elke dag of zelfs meerdere keren per dag.

Misschien dat ik je nu verbaas, maar wat ik bedoel en wat Pasen voor mij betekent gaat over jou en mij. Elke dag opnieuw mogen we sterven aan wie we denken te zijn, de identificatie met ons lichaam, onze gedachten, onze verhalen. Én elke dag opnieuw opstaan als ‘Dat wat we werkelijk zijn’! God, Bewustzijn, Zijn, Zoon/Dochter, Universum of hoe je ‘Het’ maar zou willen noemen. Misschien is de mooiste naam wel Liefde.

Elke keer opnieuw realiseren; Ik ben niet mijn ego, niet mijn persoonlijkheid. Dat is niet wie ik werkelijk ben! Daar mag Pasen van mij over gaan. Niet alleen een verhaal van lang geleden, maar ook een verhaal dat nu speelt. Elke dag je realiseren wie je ten diepste bent. En, kun je proberen daar naar te handelen? Precies zoals Jezus ons voordeed.

Deze week hoorde ik een mooi verhaal van één van mijn dochters. Haar dochtertje gaat naar een christelijke school. Niet uit overtuiging, maar gewoon omdat het een goede school is. In deze tijd wordt er natuurlijk veel over Pasen gesproken. Kleindochter kwam thuis met een mooi liedje en vertelde dat ze nu wist wie er sterker is dan de dood, Jezus, want Hij is opgestaan uit de dood. Mijn dochter vertelde dat het een prachtig verhaal is, dat veel mensen geloven, maar dat geloof wel iets is dat je niet zeker kunt weten.
Vervolgens vroeg ze: ‘Hou je van mama?’ Het antwoord was een duidelijke ‘Ja’. ‘En hou je ook van mij als ik dood ben?’ Ook die ‘Ja’ kwam zonder aarzelen. ‘Weet je dan iets zeker, dat sterker is dan de dood?’ Daarop kwam meteen het prachtige antwoord: ‘Liefde’. Waarmee het gesprekje afgerond was en iedereen weer overging tot de orde van de dag.

Liefde is sterker dan de dood én is wat we ten diepste Zijn.

Ik wens je een prachtig Paasfeest toe, elke dag opnieuw, om te vieren wat we ten diepste Zijn.

Namaste,
Greetje