Onderstaande tekst ontving ik van Agnes Colijn. Hij is geschreven door Marianne Williamson en komt uit het boek ‘Terugkeer naar liefde’ van uitgeverij De Zaak. Hij is gebaseerd op het gedachtengoed van Cursus in Wonderen.
Gisteren werd dezelfde tekst gelezen tijdens een kerkdienst en kwam er een hele oude vraag in me op ‘Waartoe zijn wij op aarde?’ Het antwoord in dit gedicht raakt me echt: We zijn bestemd om te stralen, om het goddelijke dat in ons is te openbaren.

♥♥♥

Onze diepste angst is niet dat we onmachtig zullen zijn.
Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.
Niet de duisternis, maar het licht in ons, is wat we het meest vrezen.

We vragen onszelf af:
“Wie ben ik om mijzelf briljant, schitterend, begaafd, geweldig te achten?”
Maar waarom zou je dat niet zijn?

Je bent een kind van God!
Je dient de wereld niet door je klein te houden.
Er wordt geen licht verspreid als de mensen om je heen
hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.

We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glorie Gods, die in ons is te openbaren.
Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig.

En als we ons licht laten schijnen,
schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.

Als we van onze diepste angst bevrijd zijn,
zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.

♥♥♥

Misschien ken je de tekst al, maar toen ik hem ontving, trof me opnieuw de schoonheid ervan. Ik las hem met nieuwe ogen en anders dan jaren geleden. Zeker als ik hem lees met de vorige columns in mijn achterhoofd. Het Licht is in ons. En hiervan is niemand uitgezonderd. Als ik het soms niet kan zien, bij mezelf of de ander, mag ik mijn manier van kijken liefdevol veranderen.

Ik wens je een jaar toe, waarin je het Licht van de ander kunt zien en jouw Licht kunt laten stralen!

Namaste,
Greetje