Lief mens,
Heb je ook genoten van de afgelopen zomerse weken?
Graag wil ik een mooi zomers moment met je delen.
Drie weken terug waren we met 2 kleinkinderen op stap met de trein naar Rotterdam. We belandden in een klein parkje waar een Chinees paviljoen stond met uitleg erover in het Nederlands, Engels en Chinees. Met de oudste van de twee las ik de beschrijving en we maakten een grappige mix van de talen. Op een gegeven moment zei hij iets bijzonders. Waarschijnlijk wilde hij zeggen: ‘Oma, ik weet niet meer waar ik ben gebleven’, maar in plaats daarvan zei hij: ‘Oma, ik weet niet meer wie ik ben’. We schoten beiden in de lach en ik vroeg: ‘Lief kind, gaat het wel goed met je, want als je niet meer weet wie je bent, tsja….’ De rest van de dag moesten we er met regelmaat nog om lachen. Maar thuis gekomen liet de vraag me niet los. Want eigenlijk is dit dé grote levensvraag van het non-duale bewustwordingsproces; ‘Wie ben ik?’
Het deed me denken aan een nacht die ik met een groep lieve mensen doorbracht in een klooster in Zundert. We spraken daar over Meister Eckhart en het thema ‘leeg worden’. Ik werd die nacht wakker doordat iemand in de kamer naast mij naar de vroege mis van 4.30 uur ging en kon vervolgens niet meer slapen. Het bleef maar door mijn hoofd gaan, ‘Ik mag leeg worden, ik mag leeg worden’.
Totdat opeens uit het Niets naar binnen viel: Dit… Klopt…Helemaal…NIET!!
Dit is een grote misvatting! Er is geen ‘ík’ die leeg mag worden! Het gaat niet om een ík, die leeg moet worden, het gaat hier om de realisatie dat er geen ík is!!! Natuurlijk is Greetje er wel, maar dat is niet mijn identiteit. ’Mijn’ identiteit is LEEGTE. En uit die Leegte wordt elke morgen een Greetje wakker, als vorm van die Heilige LEEGTE. Die Leegte is leeg, maar tegelijk vol potentie. Elke morgen een nieuwe kans om te leven vanuit/als die LEEGTE, die ook LIEFDE wordt genoemd. De realisatie was zo mooi, zo helder, dat ik daarna vol vreugde niet meer kon slapen. Maar ik heb nog nooit zo blij wakker gelegen!!
Het is een realisatie die ik vaak genoeg vergeet, waardoor ik weer vol in de valkuilen van Greetje stap en reageer vanuit oude aannames; ik ben niet goed genoeg, ik word niet gehoord, ik doe er niet toe, ik kom alleen te staan. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar gelukkig – het kan kort of lang duren – komt er altijd weer die realisatie. Ik ben niet Greetje en hoef haar niet te verdedigen. Haar geruststellen dat het niet klopt wat ze denkt te zijn, werkt veel beter, vanuit het besef dat Ik Leegte/Liefde ben.
Lief mens, ik wens ‘je’ veel Leegte toe.
Namaste,
Greetje
