Vier weken geleden vertelde de soefimysticus Rumi dat we mogen zijn als de herberg. Waarin de gasten komen, maar ook weer gaan.
Vandaag een prachtige column van de Boeddhistische Jotika Hermsen die er naadloos op aan sluit. Ik wens jou en mij toe, dat we het leven leren zien in het licht van Grace!
Namaste,
Greetje

♥♥♥

Adyashanti, een spirituele leraar uit Californië spreekt vandaag over Grace. Genade in vertaling. Genade, het woord klinkt me archaïsch in de oren en eerlijk gezegd luister ik met een dosis scepsis. Wat bedoelt hij? Wat betekent Grace voor hem? ‘Grace is iets wat we niet verdiend hebben’ zegt hij, letterlijk ‘waarvoor we niet gewerkt hebben, iets dat ons toevalt, het onbekende. In een poging het in te ordenen schrijven mensen het toe aan het Universum, God, toeval.’ Lange jaren schreef ik het toe aan God, nu weet ik het niet meer.

Adya gaat door en maakt duidelijk dat er nog een tweede betekenis is nl. ‘the willingness to  be open for the unknown.’ Dat wat me overkomt en de openheid om het te ontvangen zijn beide moments of Grace. Belangrijk is dat zo’n moment niet altijd positief hoeft te zijn, sterker nog ‘de grootste opening in onszelf komt vaak in pijnlijke momenten. Momenten van niet meer weten, wanhoop of ontgoocheling.’
Dat kan ik niet ontkennen, maar ik heb Grace altijd veel meer verbonden met iets wat verheven is. Grace kwam van God, had ook een aureool van heiligheid.

The willingnes to be with the unknown klinkt zo simpel.

Ik voel dat mijn scepsis afneemt. Nieuwsgierig luister ik verder en ik geef toe dat de toespraak van Adya eigenlijk ook een geschenk is. Niet gepland, niet heilig of zo, maar gewoon omdat ik op tijd de computer aanzette. Ik vraag me af wanneer voelde ik me begenadigd? Meteen weet ik, een jaar geleden toen Ron voor de groep zat en vertelde dat hij niet lang meer te leven had.
Iemand vroeg hem: ‘Waarom wil je nog doorleven? Waarom zet je er zelf geen punt achter?’ Zonder aarzeling antwoordde hij: ‘Omdat ik misschien nog iets kan betekenen voor een ander, of voor mezelf, verlichting kan tot op het laatste moment van je leven plaats vinden. Omdat ik geen levend wezen wil doden.’ Dit klonk zo simpel en tegelijk heel bijzonder.

Waar komt het uiteindelijk op neer? Ik hoor mijn eerste meditatie leraar zeggen : ‘Wees met wat er is, zonder voorkeur en zonder afkeer, van de morgen tot de avond. In je goede dagen en wanneer je aftakelt, bij vreugde en verdriet.’ Met andere woorden: Sta open voor het onbekende, ook als het niet positief uitvalt.

Zo simpel is het. Simpel? Ja, maar niet eenvoudig.
Zo ervaar ik ‘t. Ik ben blij met de bevestiging.

Hoeveel lichter wordt ons leven als we het leren zien in ’t licht van Grace!

Jotika