In de zoektocht naar God helpt benedictijner monnik en zenmeester Willigis Jäger mij via zijn boeken elke keer weer geduldig met zijn uitleg. Een kwestie van zijn boeken steeds herlezen 🙂
God is niet te kennen met het verstand, hóe graag ik dat ook zou willen. Gedurende de mijn zoektocht is er verdriet, omdat ik steeds meer oude, maar zo vertrouwde godsbeelden mag loslaten. Gelukkig  komt er ook steeds meer besef, dat ik niet de zoeker ben, maar de Gezochte. Mystici uit alle religies en niet religies ervaren het één-zijn van alles. Ze ervaren dat alles een verschijning is van het Goddelijke, het Ene, de Oerbron of hoe je het ook noemen wilt. Niets is afgescheiden. En dat geldt dus ook voor jou en mij. Er is eigenlijk geen jou en mij. Alles is één. Dat besef kan mij, als ik tot rust kom, met ontroering vervullen. Totdat ik weer opnieuw begin met zoeken… Ook dan helpt Willigis Jäger mij weer:  ‘Wanneer we God niet daar vinden waar we zijn, zullen we hem nooit vinden.’

Onderstaande teksten zijn afkomstig uit het boek ‘Eeuwigheid in het nu, woorden voor elke dag’ van Willigis Jäger. Uitgeverij Asoka. Een dagboekje met voor elke dag een inspirerende tekst.

♥♥♥

De dans van ons leven heeft vele gestalten. Ook leed, pijn en opnieuw beginnen horen daarbij. We verlangen naar een hemel waarin geen slecht weer, geen kiespijn, geen aardbevingen, vijandschappen, overstromingen, oorlogen en problemen bestaan. Maar er is niets anders dan deze goddelijke dans, die komt en gaat. Mens zijn betekent mee dansen en zichzelf ervaren als danser én dans, ook bij de pijnlijke verschijnselen in ons leven.

‘Ik vroeg een amandelboom me over God te vertellen. Toen begon hij te bloeien.’ (Chinees spreekwoord) Ik vroeg de mens me over God te vertellen. Toen begon hij volledig mens te worden.

Waar God ons geplant heeft, daar wil hij dat we groeien en bloeien.

Het is niet gemakkelijk ‘ja’ tegen onszelf te zeggen, ook tegen eigen schaduwkanten. We hoeven niet  groter, zuiverder, heiliger of spiritueler te worden; we zouden onze ware natuur moeten ervaren, dan volgt al het andere vanzelf.

In ieder wezen bestaat een plek die vrij blijft van schuld. Daar hebben we niets verkeerds gedaan. Daar vinden we het ‘niet-ontwijde’ gelaat van de mens. Daar komt noch de slechtheid van de wereld noch de eigen schuld.

Ons diepste wezen is nooit door zonde aangetast. Zonde betekend afgesplitst, afgescheiden zijn. Wat we ‘zonde’ noemen, is verduistering van onze ware natuur.

♥♥♥

Namaste,
Greetje