De inspirerende onderstaande tekst is een bijdrage van Abdulwahid van Bommel.
Meer over Abdulwahid vind je onder de button columnisten.

♥♥♥

Ik keek naar de kleinste dingen
en zag ze wervelen en bidden.
Ik keek naar de grootste dingen
en zag ontelbare menigten sterren
niet te bevatten, zoveel..
draaiend om hun as … reikend
naar hun Schepper … en ik nam deel.

Door onvoorwaardelijke liefde met de wereld te delen
redden we mensenlevens
en brengen we de uitstralende gevoelens
van de schepping op een hoger plan.

Terugkijkend op mijn leven
zie ik dat alleen Liefde
mij trouw is gebleven.
Belangeloosheid voelt bemind te worden.

Als we enthousiast zijn; dan daarvoor!
Muziek en geestelijk leven
hebben geen grenzen die dicht kunnen.
Kent lucht grenzen? Kennen vogels grenzen?

Geen dogma’s en rigide regelgeving
alleen mensen in hun beleving,
samengesteld uit zoveel verschillen
en toch samen in hun momenten van willen.

Afstand doen van mijn eigen wil?
Ja! Dat wil ik!
Mijn laatste wilsdaad
is op te gaan in de grote Wil..

Doel is zelfkennis, zelfbeheersing,
zelfvervulling en tenietdoen van negativiteit;
het opgaan van de nafs – ons ego
in Goddelijke Tegenwoordigheid.

Overgave kan worden bereikt door ons ego
te annuleren; nietig te verklaren; teniet te doen
in iets te laten overgaan hoger dan en buiten zichzelf.

Wij weigeren vijand te zijn, onze vijand is de haat.
Ik kijk kritisch naar jou omdat ik van je hou.
Voorbij gevoel, voorbij goed en kwaad …
… is een veld …
Laten we elkaar daar ontmoeten.

(Gebaseerd op Rumi, de grote inspirator)