Toen ik begin dit jaar in Taiwan was om mijn net geboren kleinkind te bezoeken, ervoer ik een diep gevoel van dankbaarheid, bijna teveel om te bevatten. Dankbaarheid vanwege het nieuwe leven, haar te kunnen zien en zoveel meer. Toen ik ´s avonds in mijn hotelkamer voor het slapen gaan nog even een paar bladzijden wilde lezen, sloeg ik willekeurig een bladzijde open in het boek dat ik had meegenomen, Reis voorbij woorden, geschreven door Brent Haskell. Bijzonder was het, dat die pagina ging over dankbaar zijn. De grootste vorm van dankbaarheid is, las ik, is dankbaar zijn om wie je ten diepste bent. Vaak zijn we dankbaar om dingen die komen en gaan en vergeten we om dankbaar te zijn voor dat wat nooit verandert. Alles kan  veranderen, maar wie of wat je ten diepste bent, verandert nooit!! Het raakte mij!

Onderstaande tekst gaat daarover, dat wat iedereen en alles ten diepste is. Het is een tekst uit het boek Cursus in Wonderen, les 264 uit het werkboekdeel.  Een tekst vol met mooie paradoxen. Het boek gebruikt christelijke termen maar interpreteert ze heel anders. De Zoon in deze tekst ben jij zelf en in plaats van God of Vader kun je ook Bron of Universum lezen. De regel boven de tekst is bedoeld om meerdere malen per dag te herhalen.

♥♥♥

Ik ben omringd door de Liefde van God

Vader, U staat voor en achter mij, naast mij, op de plaats waar ik mijzelf zie, en overal waar ik ga. U bent in alles waarnaar ik kijk, in de geluiden die ik hoor, en in iedere hand die zich naar de mijne uitstrekt. In U verdwijnt de tijd, en wordt plaats een zinledig geloof. Want wat Uw Zoon omringt en hem veilig beschermt is de Liefde zelf. Er is geen andere bron dan deze, en er is niets dat niet in de heiligheid deelt, niets dat buiten Uw ene schepping staat, of verstoken is van de Liefde die alles in zichzelf omvat. Vader, Uw Zoon is zoals Uzelf. Wij komen in Uw eigen Naam tot U vandaag, om binnen Uw oneindige Liefde in vrede te zijn.

♥♥♥

Het is een tekst die me troost en opbeurt, want soms lukt het me om in en vanuit die Liefde te leven, maar soms ook even niet. En ook dan is er in mij een deel dat nooit verandert, dat altijd Bron is, dat ondanks mijn vergissingen, altijd in mij en anderen Liefde is.

Ik wens jou en mij toe dat we die Liefde, die Bron, in dankbaarheid mogen ervaren.
Namaste,
Greetje