De tekst die Abdulwahid van Bommel de afgelopen maand schreef, blijft maar door mijn hoofd spelen. Zoals wel vaker gebeurt met teksten die hij schrijft. Graag wil ik je deelgenoot maken van mijn gedachten.

Je bent de spiegel van goddelijke schoonheid, zo schreef Abdulwahid. Ik vind het wonderschoon en het raakt me elke keer als ik er aan denk.

Tegelijk komt er dan ook een andere tekst naar boven van Sri Ramana Maharshi, een bekende Advaita Vedante leraar. Hij is als volgt:
The world is illusory .
Only Brachman is real.
Brachman is the world.

De wereld is een illusie. Brachman alleen is echt. Brachman is de wereld.

Een prachtige tekst waar je verstand geen chocola van kan maken. Hier wordt dan ook een andere werkelijkheid of misschien beter, de echte werkelijkheid aangesproken. Dit gaat over wat één van mijn leraren ooit tegen mij zei. ‘God is niet te kennen. Alle woorden schieten te kort, Hij is niet te beschrijven, maar als je God wil zien, kijk dan om je heen. De wereld is Zijn aangezicht.’

En dát is wat me raakt in de tekst van Abdulwahid. Als je toch woorden zou willen gebruiken, zou je als metafoor kunnen zeggen: ‘Als God in de spiegel zou kunnen kijken, zou Hij jou zien en als jij in de spiegel kijkt, kun je God zien.’ Overal om je heen spiegelt God zich, manifesteert Hij/Zij/Het zich.
En dan gaat het niet om het uiterlijk en tegelijkertijd ook weer wel. In feite is er geen onderscheid in binnen en buiten, alles is Eén, er is alleen maar Eén. Alles is gemaakt van dezelfde ‘Stuff’.
Alles herkennen als manifestatie van de Ene, als de Ene, dat is waar schoonheid over gaat.

Vaak vergeet ik het, maar juist dan helpt een tekst zoals die van Abdulwahid me te herinneren.
Dat ik niet mijn persoonlijkheid, mijn gedachten, mijn emoties ben.
Maar een uitdrukking van de Ene, in de Ene.

Namaste,
Greetje