Vandaag indrukwekkende en ontroerende teksten uit het boekje ‘Een jihad van liefde’ van Mohamed El Bachiri.
Mohamed El Bachiri is een Marokkaanse Belg, moslim en Molenbekenaar.
Hij is ook de man van Loubna Lafquiri, zijn grote liefde en moeder van zijn kinderen, die op 22 maart 2016 bij de aanslagen in Brussel om het leven is gekomen.

In 2017 publiceerde hij, samen met David Van Reybrouck, Een jihad van liefde, een hartstochtelijk pleidooi tegen haat, wraaklust en vernietigingsdrift. Zijn liefdevolle speech in het tv-programma De Afspraak beroerde miljoenen en werd het meest bekeken filmpje ooit op de Vlaamse televisie.

♥♥♥

Loubna, liefste,

Niets heeft nog smaak, niets heeft nog zin. Mijn dromen waren de jouwe, jouw dromen de mijne. Samen oud worden hand in hand. De kinderen zien opgroeien, in vreugde en liefde.
Dat was ons pad, beschreven door Degene die de pen van het noodlot hanteert.

Dat dachten wij althans.

De kinderen

Ik heb de kinderen gezegd dat mama in de hemel was, dat slechte mensen een bom in de metro hadden gelegd, dat God haar wilde beschermen en haar daarom had meegenomen naar de hemel.

Ze vinden het leven maar niks. Een mama die dag zegt, een kus geeft en naar haar werk gaat, en dan ineens: geen mama meer. Ze snappen er helemaal niks van. Ze hebben mama in de krant zien staan.

Broederschap

‘We zijn allemaal broeders’, zeg ik. ‘Is iemand die zoiets doet ook een broeder?’
‘Ja, dat is ook een broeder, maar een broeder die een verkeerd pad heeft gekozen. Als mens blijft hij je broeder, ook al heeft hij het allerergste gedaan.’

Ze zijn kwaad, ze willen wraak. Ik zeg: ‘Als je iemand doodt of met geweld reageert, dan maak je dezelfde fout als hij. Dan verlaag je je tot zijn niveau. Jullie zijn beter dat dat.’

Erbij horen

Verticale liefde van de Almachtige voor zijn scheppingen; horizontale liefde die we onder de gehele mensheid moeten verspreiden.

Als ik een aanhanger van een ander geloof ontmoet die zich laat leiden door liefde, heb ik het gevoel dat we dezelfde godsdienst belijden. Het komt een beetje in de buurt van een gedicht dat ik lang geleden heb gelezen. Van imam Al-Ghazali, geloof ik, de grote mysticus uit de geschiedenis van de islam: ‘Ga naar het uiterste van je godsdienst, daar zul je de godsdienst van anderen aantreffen.’

In deze tijd van globalisering is het belangrijk om je eigen cultuur en geschiedenis te kennen, maar ook die van anderen. Achter alles wat ons verdeelt en scheidt, zijn alle bewoners van deze aarde met elkaar verbonden, zwarten, blanken, joden, boeddhisten, moslims en atheïsten.

Jihad

Ik zweer dat ik dit onrecht zal beantwoorden, als eerbetoon aan wie Loubna was en voor altijd zal zijn, uit achting, bewondering en liefde voor al mijn mensenbroeders en -zusters, ongeacht hun religie, geloof, afkomst of seksuele geaardheid.

In klassiek Arabisch betekent het woord jihad ‘inspanning’. De inspanning tegen jezelf, tegen je hartstochten, je driften. Een echte jihadist is iemand die niet in woede ontsteekt, ongeacht de situatie.

In de beproeving die ik moet doorstaan voel ik me meer ‘jihadist’ dan de grootste strijder. Ik ben een jihadist van de liefde. Vraag me niet om te haten, nog liever zou ik sterven!

Mohamed El Bachiri
Opgetekend door David van Reybrouck
Uitgeverij De bezige bij