De afgelopen week las ik een bijzondere column van Beau van Erven Dorens in de Mezza, een zaterdag bijlage van de krant (dpg media). Misschien heb je hem ook gelezen? Hij vertelt daarin dat hij met oorlogsveteranen op pad is, die hun inzet voor het Nederlandse leger in Libanon, Irak of Afghanistan hebben moeten bekopen met een posttraumatische stressstoornis. Beau volgt ze heel respectvol i.v.m. een tv-programma. De mannen zijn in de bergen en ondergaan daar therapeutische sessies om hun trauma’s te overwinnen.

Een van de oefeningen gaat over de rollen die je in je leven speelt en of je die rollen los kunt zien van wie je ten diepste bent…
Kijk!! Als ik dat lees, word ik meteen blij. Ik snap dat dit niet gaat over non-dualiteit, mijn favoriete onderwerp, maar deze oefening gaat dieper dan je op het eerste gezicht zou denken. We hebben veel rollen in ons leven en als we niet opletten, worden die rollen onze identiteit.
De veteranen en ook Beau mogen hun rollen in het leven op een briefje schrijven. Dit kan zijn, partner, vriend, kind, je werkzaamheden, grappenmaker, helper, enz. Vervolgens mag degene die aan de beurt is tegenover de rij anderen plaatsnemen. Om de beurt leest iemand een rol voor van degene die voor de groep staat, waarna deze dan de zin mag zeggen: ‘Ik ben geen … ( bv helper),  dat is slechts een rol die ik speel.’

Het lijkt een eenvoudige opdracht vertelt Beau, maar als je het echt doorvoelt, is het bijna onmogelijk om jezelf te scheiden van de rollen die je hebt. Hij merkt de impact die het heeft als hij het woord ‘vader’ moet gebruikt. Beau beschrijft hoe hij de pijn in zijn buik voelt alsof hij daar hard gestompt wordt en hij buigt letterlijk doormidden. Het kost hem veel moeite om overeind te komen en nog meer moeite om de zin uit zijn keel te krijgen. Uiteindelijk lukt het hem na lang en diep ademhalen om de groep in de ogen te kijken en te zeggen: ‘Ik ben geen vader. Dat is slechts een rol die ik speel.’ En zelfs bij het schrijven van de column voelt hij de emotie.

Wat is het toch bijzonder dat ons lichaam zo duidelijk reageert als het om iets gaat wat ons echt raakt. We gaan er nogal eens aan voorbij, maar het is goed om eens stil te staan bij wat je lichaam aan boodschappen afgeeft. De uitdrukking, een knoop in je maag hebben is er niet voor niets, wat heeft die knoop ons te zeggen? En vooral waar gaat dit ten diepste over? Wat heeft de gehechtheid aan rollen die we spelen ons te vertellen? Wie ben ik zonder mijn rol?

Kan het te maken hebben met onze angsten en trauma’s? En dan bedoel ik hiermee onze eigen aannames die we in onze vroege kind jaren hebben opgelopen. Vaak gaat dit over; ik ben niet goed genoeg, ik ben niet waardevol, er wordt niet van mij gehouden, angst om alleen te staan of niet gehoord en gezien te zijn, bestaansrecht!
Maar deze angsten mogen we leren los te zien van wie we ten diepste zijn.
Want dat wat we ten diepste zijn is ongeschonden en heel, hoe diep gewond we ook zijn. Het wacht op ons, de Liefde die we zijn, om gezien te worden voorbij en onder de wond, maar dat kost moed. Moed om bij je wond aanwezig te durven zijn en uiteindelijk te merken, het verzwelgt me niet… Integendeel zelfs, heb ik mogen ervaren. En ik ervaar het ook in mijn praktijk, bij mijn cliënten, dat onder onze diepe angsten, wonderlijke vrede, rust en Liefde ligt…

Lief mens, deze rust, Liefde en vrede wens ik je toe.
Mocht je hiermee aan de slag willen, misschien kun je dan de bovenstaande oefening heel voorzichtig proberen. Kijk jezelf dan aan in de spiegel, benoem een rol die je in het leven hebt en zeg tegen jezelf: ’Ik ben geen … dat is slechts een rol die ik speel.’

En heel misschien durf je ook hierbij je naam te noemen en te zeggen: ‘Ik ben niet (jouw naam), dat is slechts een rol die ik speel.’

Wie ben je dan? Prachtig hoe Beau zijn column eindigt met: Ik ben alles … en ik ben niks!!

Ik vraag me af of hij de grote wijsheid beseft die hierin besloten ligt, die je in de kern van alle mystieke stromingen terug vindt. ‘Ik ben Niets én alles!’ Ik ben ‘Leegte én Vorm’ zoals de boeddhisten het zeggen.

Namaste,
Greetje