Dit is een raar verhaal, en ook een beetje een vies verhaal en toch is het de moeite waard om door te lezen. Om maar met de deur is huis te vallen, we hebben maden is huis. En dat vind ik een verschrikking.

Ik ontdek ze in de keuken op de grond en rond de eettafel. Er volgt onmiddellijk een vreselijke speurtocht. WAAR komen ze vandaan?? De eethoek en keuken worden op de kop gezet en na 1,5 dag wanhopig zoeken, dweilen en schoonmaken vind ik de herkomst. Ze vallen uit het plafond, daar waar twee verwarmingsbuizen omhoog gaan. Pfff dat is een opluchting, want … zo werkt mijn onnavolgbare mind … maden zijn vieze beesten, ik heb maden in huis, dus ben ik een vies mens en vieze mensen, tsja ….. daar is toch wel iets mee aan de hand … De opluchting bestaat eruit dat ik concludeer dat ik er niets aan kan doen, het is niet mijn schuld … Een flinke huilbui lost de spanning wat op.

Helaas stopt het hiermee niet, zelfs niet na het spuiten van gif in de opening van het plafond en op de grond.

Er zit niets anders op dan de bestrijdingsdienst te bellen … en ook dat is weer een dingetje … vindt mijn mind. Het is bizar hoe de mind werkt, als je het hardop zegt of het opschrijft zie je de onzin ervan in. Maar aan mijn lichaam merk ik dat er toch echt iets aan de hand is, mijn benen bibberen nadat ik een afspraak heb gemaakt. Ik vertel mijn man wat er allemaal in mijn hoofd gebeurt, ook al weet ik dat het niet klopt: ‘Vieze maden, vies mens, en nu staat ook nog de bestrijdingsdienst voor de deur, de hele straat ziet dat ik een vies mens ben …’ Zijn mond valt open van verbazing, ‘Hoe krijg je het verzonnen?’

Dan is er een ingesproken boodschap op mijn telefoon, de rustige vriendelijke stem, niet afwijzend, van een lieve collega/vriendin. Ik heb haar met veel schroom geappt wat er aan de hand is. En op de een of andere manier brengt haar stem me terug naar mezelf, om te kijken wat er nu echt aan de hand is. Als ik naar binnen ga ontdek ik dat ego de besturing volledig heeft overgenomen.

Ik had het kunnen weten want de signalen zijn volop aanwezig, ik slaap slecht en voel me verkrampt en mijn hoofd maalt en schiet alle kanten op. Dit wijst allemaal op ego activiteit.

Ego bestaat uit allemaal aannames, de meeste ervan zijn in de kindertijd ontstaan en hier staat ego flink aan het roer zie ik.

De aanname lijkt redelijk onschuldig, vieze beestjes, vies mens, maar is het helaas niet. In eerste instantie lijkt het alsof ik hier alleen zelf last van heb, maar dat is niet waar. Als ik naar binnen kijk, zie ik dat ik met diepe schaamte bekennen moet, dat ik deze oordelen ook naar buiten projecteer. Ik vind er iets van als ik bv een zwerver zie. En dat ‘iets ervan vinden’, maakt dat ik niet meer door hem heen kan kijken, niet meer kan zien dat de zwerver en ik Eén zijn. Niet meer de liefde kan zien, die wij zijn. Er staat opeens een ‘vies mens’ in plaats van de enig geboren zoon van God…

Zo helpen maden mij om een overtuiging te doorzien en op te laten lossen. In liefde neem ik de overtuiging en ook de schaamte die ontstaat bij het zien van de projectie naar buiten terug en doorzie dat ze gemaakt zijn van gedachtes die niets zijn, die niet kloppen, die ooit zijn gemaakt, maar die nu verhinderen om te zien wat er echt gebeurt en me wegvoeren van de LIEFDE DIE WE ZIJN.

Lief mens, ik wens je fijne kerstdagen toe en een gezegend nieuwjaar, waarin je oude overtuigingen en (misschien wel rare of beschamende) aannames mag doorzien en zo steeds helderder kunt zien wie je werkelijk bent.

Namaste,
Greetje   

P.S.

Mocht je hulp willen hebben om je aannames te vinden of te doorzien, dan is de workshop
‘Wie of wat ben ik?’ die start in april misschien iets voor jou of de boekbespreking  ‘Een nieuwe aarde’ van Eckhart Tolle, die start in februari.